3 kişi 27 dakika

Saat 03.00 gibi uzandım yatağıma.. Yalnızdım

Kapı çaldığında üşüdüğümü farkettim. Açık camlardan değişen havanın serinlediğini hissettim. Gözümle görsem inanmazdım havayı. rüzgarın tenimde dans ettiği anlardı inandıran.. gözümle gördüm inanmadım.

Aşağıdan bir ses "çabuk hazırlan gidiyoruz" dedi.. bu kadar istekle beni çağıran birine "nereye" diye sormak yerine kısa zamanda aşağıdaydım. Gözlerinin parlaklığında kendimi gördüm, her ince ayrıntısında ben vardım orda.

elimi hiç bırakmadı konuşurken, bir yandan neşeli anlattıklarını dinleyip bir yandan yanımda ne kadar mutlu olduğunu izledim. çok tatlı çok güzeldi.. keşke kalbimle konuşabilsem dedim içimden.. yapamazdım.

eve döndüğümde benden önce gelip, beni karşılayan adama baktım, gülümsedim. "Hoşgeldin" dedim kalpten konuşarak, üzerime rutin bir ağırlık çöktü. Rutin di ama beni düzenle buluşturan ve "olması gereken"i yaptıran bir durumun içindeydim. Arkamda bıraktığım "diğer" adam aklımda yoktu, ya da ben öyle olması için kendimi zorluyordum.

Telefon sesiyle uyandım, saat 03.27.. 27 dakikada geleceğim gözlerimin önündeydi.

PSS