Hakkımda

14 Kasım 2018 Çarşamba

yarım

Denizi yeşil görüyor gözlerim hala.
Kaybettiğim hislerimin son perdesindeyim.
her şey olması gerektiği gibi.
suskunluğumun 3.yılında yazılan sayfaları oynayışımın gururundayım,
Hayatımı değiştiren ne varsa bu sahnede benimle ölüyor yavaşça.

Film şeritlerini tek tek yakalayıp yakıyorum önce,
tek bir an var gözümün önünde, hiç bir şeye uymuyor.
Derin bir nefes alıp dalıyorum daha dibe. Bulmaktan korktuğum seyleri fısıldıyorum kendime.
yüzleştiğim ne varsa, yukarı çekiyor hızlıca.

Yorgunluğumu taşırıyorum, o taştıkça ben çoğalıyorum.
İcimden geçenler yüzüme gözüme yansıyor,
Her yanim ben oluveriyor. her yanım sen.
Bedeni dar gelse de, giydikçe açılacak bir dünya yaratıyorum.

kafamı çeviriyorum;
bugün senin gelişine uçuruyorum uçurtmalarımı,
maviliğinde kayboluyorlar.
iz süren sessizliğimi bölerken seninle 
gittikleri yeri kaybediyorum
hayatımın en güzel kaybedişini izliyorum.

bir de hisler doğuyor gülüşüne hayran,
çocukluğuma, gençliğime olmak istediğime övgüler yağdırıyor
yapraklarını topluyor baharımın, yeşile çeviriyor. 

sonraları düşündürtmeyene
adım sayana, adını sayıklatana,
belli belirsiz tebessümler gönderiyorum.

tebessümlerim sarı düşlerimi çağırıyor,  sarılıyorum onlara,
bayramlarını kutluyoruz o kavuşmaların

....

PSS 







27 Haziran 2018 Çarşamba

pembe

en çabuk biten rengiydi, boya kalemlerinin
böyle başladı hikayesi,
Bir renk için yeni bir kutu daha alırdım
Bir renk için
her defasında
her bitişinde.

an geldi yeni bir resmi boyamaya başladım,
gecelerce elimde, o bir renk olmadan.
Bir renk eksikti
Bin renk benimleydi.

Bin renge içimdeki bin rengi daha kattım.
Işıl ışıldı tablolarım
Coşkusundan besteler yapılırdı,
Şarkılar söylenirdi gecelerime
Dansını yapardı duvarlarında.

Elimde kalan tüm kutular bitti.
Her bir darbesine hasret günlerim
uzadı sabahlarıma
Boydan boyaydı tablolarım,
Canlıydı
Göz alıcıydı
Buğulanırdı bakışlarım,
izlemeye doyamazdım.

Bir ben bilirdim
hiç unutmadım
Bir renk eksikti

PSS

Okuyucuya not: pembe; neşe ve rengin enerjisinin sembolu. aynı zamanda Tükenen, eksik kalan.




15 Haziran 2018 Cuma

sargı

aklıma düşüyorsun
aklına düşüyorum

başlarken koyduğum noktaları virgüle çevirdim.
korkuları paketledim, çok sevinecek ruhlara hediye ettim.
gözlerimi açtım, ellerime sardığım kurdeleleri dilek ağaçlarına bağladım o serinlikte.

anlarım yeryüzüne inerken, ışıltılarına saklandım.
daha gerçek olmasını dilediğim ifadelerimin rüyalarında gezindim.

Kokuları baharı getiren yeniden doğumları seyrettim.
serin değildi akşamları artık.
Geriye döndüm, cemre oldum toprağına düştüm.
seni tuttum, düşün oldum, rüyalarına geldim.
korkun oldum, yaranı gördüm, yaramı gördüm.
neşen oldum, dudaklarında büküldüm, tebessümüm oldun.
damla oldum gözlerinden aktım, akışında sabır oldum.
hangi sensin? diye sessizce bakarken
perdeleri açtım,
saklandığım ışıltıları içeri aldım.

istemesende değişeceksin benimle, tanık olduğun dirençlerin teker teker çözülecek,
kumları dökülecek çöllerine,
çiçekleri açıcak kaktüslerin

kokularını duyacaksın sen de
yeniden doğacaksın.

PSS

kimse

düşlerinin kırıklarına basmadan yürümeye çalışıyor,
öfkesinden kapıları var.
olmamış gibi, çok olmuş gibi.

nasıl anlatabilirim görebildiğimi içini?
deli.
ve vazgeçebileceğini tutunduğu dip kuyularından,

aynı kırıklar
aynı duvarlar
aynı öfkeler

bırak aynı güneş girsin içeri, toplasın kırıkları
bırak gitsin. Bırak gelsin umut.

PSS

1 Mayıs 2018 Salı

yeniden çalar şarkılar

duraklarını sevdiğim yolların sonuna geldim.
şehir uzakta ve sessiz
bir sen, bana fısıldayan 
bir de yanılsamalarımız,

öyle bir yalnızlık yarattık ki yıktığımız gülüşlerimizden,
sen üzgün ben dağınık,
biraz da minik krizlerimle toplanıp ufalanmaktan yorgun.

gereksiz güç gösterilerimizden, üzüntü kaleleri yarattığımız dünyalarımıza döndük işte.
başka masalarda aynı tebessümü arar halde sağa sola koştuk.
kılıf bulmaya çalışırken somurtkanlığımıza,
kendiyle yüzleşemeyen küçük çocuklar gibi başka konulara yansıttığımız öfkelerimiz kadar anlamsız ve gururluyuz bu gece de. 

içeri girmeye cesaretim olmayan kapıları tekmeledim sen giderken,
aynı hatanın dansı beni ayağa kaldırdı.
aynı yaraya dokunacaksın diye ödüm koparken.
kabuklarını yeniden kanattım.

ben giderken sen bi yaş daha aldın, yıllardır büyümüyorduk..

acılar korosu şefkat ritüelini üzerimde yaparken, 
bir günün sabahına umut ektim.

yarın yeniden yarattığım gerçekliğime,  
sana 
ve bana çalacak şarkılar,...

PSS







14 Şubat 2018 Çarşamba

derin'den: ' Not

derin'den: ' Not: Sevmeyi bilmeyen çocuklardı büyüttüğüm. Ruhuyla bakarken kendini göremeyen, Kabuklarına dokundurmayan. Düşleri karmaşık Kalpleri üşümesi...

' Not

Sevmeyi bilmeyen çocuklardı büyüttüğüm.
Ruhuyla bakarken kendini göremeyen,
Kabuklarına dokundurmayan.
Düşleri karmaşık
Kalpleri üşümesin diye ördüğü duvarlarına sığınan.

bin parçaydı içleri
gözükmez sanırlardı. Görürdüm.

aynı masaldı dilime dolanan
aynı rol farklı kostümdü tutunulan.

kendi çemberimi tamamladığımda beni karşıma çıkarttılar.- hep onlar iyi ki varlar.-
zor kadının giderken bıraktığı nota takıldı sessizliğim.

o çocuklar büyüdü.
çıkmaz sokakların soğukları başka şehire taşındı.
nehir, rüzgarından bağımsız akışa geçti.

"Görmek istemediğin her şeyi görmeye başlayalım."

PSS