her sabah yeniden...

.Ellerim soğudu önce, 
renkleri değişti aldığım nefeslerin.

.Sonra yüzüm..

Zaman büyüklükle ifade edilmeye başlandı,

Ne kadar uzaksa o kadar acı gibi.

.Sonra gövdem

Her bir durak bir o kadar yorucu ve eksiltici oldu.

Bu mevsimde ağladı hayatlarımızdan kalanlar bize

Daha çok istedik olmadı, daha çok özledik yetmedi

Sevmeye çalıştık, incittik

Bakmaya çalıştı, göremedik

.Ayaklarımın ucuna kadar geldi soğuk..

yukarı baktım, sisler ve kayboluş

sanki beklenirmişcesine emin adımlardı attıklarım

kanıtlarcasına emin...

duyduğum sesle aktı gözlerimin içinden derine gün ışığı

ve ben, 

her sabah yeniden...

PSS (21 eylül 06.26)