bırakıyorum...

bi' bakmışım;
korktuğum bir şey varmış
hissederken, yarattığım titreşimleri.
doyum alamadığım bir döngünün iplerini sarıyorum

yüzünü hiç görmediğim bir acıyı bırakıyorum,
farkediyorum, kaçmak istediğim tüm yollara almışım biletlerimi.
eninde ve sonunda...

senin yanlış seçimlerinden kendimi büyütmüşüm,
ışıkla yıkanmışım, dönüp siyah denizlere atlamışım.
çizdiğim dairelerden öğrenecek bir şey kalmadığında
"hadi uyan" dediklerini duymuşum, direnmişim.
alarmlarına hayatın kapamışım kulaklarımı,
silkelemiş beni o
korktuğum bir şey...

içimdeki kadınların oyunlarından yorularak kafamı kaldırıp yukarı
"keşke unuttursan bana her şeyi" dediğim anda kaybolmuşum
en çok yelkovanın sesi rahatsız etmiş... unutmuşum

istesen de istemesen de diyor bana şimdi.
artık seslerini duyuyorum cevaplarımın,
kal diyor bir ses
gidiyorum diyorum.

istesen de istemesen de diyor.
ne varsa bırak
korktuğum..

PSS

boya kokusu

sana gelen yolları siyaha boyadım.
Yorucuydu darbelerim,
çığlıklarını susturduğum kalemlerim kırıldı,
kırıklarını severek güçlendim.

Bi' ileri, bi' geri dalgalarında nefes almaya çalışmak gibiydi varlığın,
bulutların ne zaman yağdıracaktı bilemezdim.
yokluğun ise öyle sıcaktı ki,
derinleşemezdi nefeslerim.

Sonra döndüm ve sana çıkan bütün yolları siyaha boyadım.
Son cemreyi düşürdüm toprağıma
sağnaklarına inat.

burnuna gelen boya kokusu,
o yolları ve seçimlerini hatırlatıyor artık sana.
her defasında
şaşırtıyor inadıma.

Sonra döndüm ve sana çıkan bütün yolları yeniden boyadım.

PSS

30 gun

krizmiş gibi yaklaştı ama çoktan bitmiş bir isyanın külleriydi üzerinde gezindiğim.

uyandım

geride kalan iradesizliğimin hüznü ile

oyalanmalar bitti.

bir zaman birikirken, doymamış çocuğun tokluk hissine kavuşması gibi

mühürledim geçmişi 

olması gerektiği kadardı

oldu ve bitti.

inatlar bitti

denemeler bitti.

inceldim ve küçüldüm

30 gün sonra görüşmek üzere dedim ve gittim.

PSS

kabul

ruhuma sinen emanet duygularla
ezberini unuttuğum oyunun ortasındayım,
seyirciler sabırsız, dikkatsiz ve inanmış.
anlamıyorlar anlatamıyorum bu kez.
biraz sabır, çok yoruldum.
çünkü ben hep çoktum.

peşi sıra gelen an'lar, sesler , gölgeler,
tasarlanan kapılar ve girmek istemeyen benliğimin elini sımsıkı tuttum.
inatlarımla yüzleşirken, aynı anda sessizliğimle neşemi barıştırma çabama hayranken,
nereden çıktı bu damlalar bedenimden süzülüyor.

başrol ilizyonunu çektim çıkardım o perdeden
bir paradox daha tasarladım.
çevirdim attım.
önce ben atladım.

vazgeçtim bu gece o suratlardan
bilmeseydim keşke,
direndiğim her bilgi şimdi karşımda bekleyişte,
-nasıl devam edebilirdim hepsiyle? , bu sebeptendi unutman..., fısıltıyla.

zamanı gelmiş;
direndiğim sorular, anlamamazlıktan gelmelerim
hepsi yanıtlanacak, dinicek
eskisi gibi olmayacak
yakmayacak korkulan kadar
kabul

beklediğine değilen günün sabahı gibi

vedasını yapacak

en uzun basmağa çıkacak,

beklettiği için özür dileyecek...

PSS

kendime hediyem

karşılaştığım, ruhumun yasak meyvesi

ölümlerine yaktığım ağıtların bedenlenmiş hali,

oysaki izinsiz bir alandı, dışarı atıldığın, 

uzaklaştırıldığın krallığın demir kapılarının bedenindeki izleri

acılarının sıcaklığına mevsim olup yağdı üzerimize,

mesafelerin anlamsızlığı,

yol üzerindeki kargalar ve

emin olma hissiyatına düşen sorular "yormaz" temennisi seni, yerini buluyor.

kanatlarını saklayanlara minnetle,

ben iyi ki doğdum ve bitti.

hazırlanıyor olduğum hikaye yazılası

henüz yaşanmamışken 

hisi vuku bulunca burna çalınan kokusu sevindirdi.

yanmalar bitti, yükselme vakti.

iyi ki..

pss

bu bedende bu tarihte bir kez daha...

korkuları vardı kılıçlarına sinen bir koku gibi yanıcı.
içi gözükmezdi kimsenin, görüyordum.

sonra kendine ait olmayan cümleleri savurdu içime,
kestiği yer, tanıdık bir kokuydu, acıtmıyordu. çok isterdi acısın.

yere iniyor, sonra düzlemden havalanıyor bu ruh,
aynı oyunu oynuyor aynı sonuca varıyor
dönüştürüyor

bu seferki çok değerli
biliyor ama izin vermiyoruz.
komik bir çırpınışın içinde çok zannediyoruz, çok öğrenmişiz!
genelliyor, sıkıştırıyor büküyor eziyoruz.

uyan
korkunu tüketene kadar hisset
o zaman açılacak yollar
bozmama izin verme.

bu yaşamda bir kez daha...

#pss

sonra yeniden ve yeniden

bir  yaprağı daha belirginleştiriyor
biraz donuklaşmışsa
biraz buğulanmışsa da, zorlaştırmışsa
yıktığından değil, büyüttüğünden.

seni beni işbirliğini
daha içten daha duru deniz oluyor
temizleniyor ve seçiliyor

sessizliği serinletiyor, üşütüyor rüyaları
bekliyor onları yıkamayı
ateşi yakmaya gidiyor
kendini

pss

bi son yazarken

Gene ruhuma düşse elerin,
Biraz uzansa dusuncelerimle sen
Sen konuşsan onlar sessizlikle yıkansa.

Hadi gene ruhuma düşsen,
Bir bulut gibi taşıdığın yükleri bıraksan,
Uzansam ya sabahına, sessizliğimin yanına.

Buharlaşsa sakladığın kederin, yüzlerini saklasan dolaba,
Bir anlığına

Toplasam anları sarsam korkusuzluguma, üşümese onlar
Sen kalsan geride
Bir anlığına coğalsak,

Satsak dônüşlerimizi geçmişimize
Sabahı beklesek en saf halimizle
Gerek duymasak kelimelerin anlamsizligina
Biraz başımız dönse
Nefeslerimiz sıklaşsa ve duraksasak hareketsizliğin icinde
Unutsak sıfatlari
Bir an'da.
...

Pss

zihnimin çiçekleri

zamanı gelen ışıklar yanmaya başlıyor zihnimin derinliklerinde,
ruhumun cemreleri düşüyor gece yarılarıma,
kokusu geliyor baharlarımın.

büyüdüğünü izleyen içimdeki çocuğun elleri ellerimde,
tohumlarını serpiyor,

ne'ye özlem duymam gerektiğini anımsatıyor, içtenliğinin arka kapısı.
inanmadığım düşünceler, ışıldayan gözlerle geliyor bu kez..
işaretlerine aşık olduğum evren sessizliğini bozuyor.

parmak ucu sesleri,
hiç söylemediğim cümlelerde sana kavuşuyor.
ruhumun yağmur mevsimi geçmeye başlarken,
serinliğinde dans ediyorum.
ritimlerin kıyısında yıkanıyorum.
her nefes bir hazırlık.
her tebessüm bir uyanış.

PSS