her çıkmaz sokağın gizli kapılarını bulan ben,
çığlıklarımı minik bohçalara hapsettim, kurdelalarını her bir renginden seçtiğim dünyanın en tepesine gönderdim
bir düş bir düşünüş birikti peşi sıra
duvarlarını yıkmaya niyet ettiğim zihnim tam karşımda
teslim olmaya hazırlanan ruhuma son bir çaba
son bir adım var bekleyen, ya var ya yok sonrasında.
ayakta tutan son ipler kopmak üzere,
ya ihtiyacım yok ya derine...
ışığım sönermiş gibi yaparken sırtımda bir bıçak yarası, acıtmıyor
dün bugun yarın bir kelime sadece
artık sesi gelmiyor
dinleniyor mu ölüyor mu sormuyorum.
her bir köşe bir seçim
her korkmadığımı zannettiğim adımlarımın gülümsemelerinin gölgelerindeyim.
ne'ye dönüşüyor isem onu sevmeye hazırlıyorlar,
ya uzaktayım
ya en yakın hali benliğimin.
sesleri gözleri, sözleri hissetmiyor,
tutunduğum her dalı serbest bırakıyorum.
düşmüyorum
yükselmiyorum
öğreniyorum.
abartılmış aşkların üzerindeki pudra şekeriyim, üfledikçe uçuyorum
PSS
👏👏👏
YanıtlaSilteşekkür ederim
Sil