saydığım, zamanın gölgesinden düşen o eylemleri
süresiz bir boşluğa atıyorum
şimdi kendimle tanışıyorum
kahretsin tam da alışmışken bana
değişiyorum.
Her bir rolü seninle süsleyip yapıştırıyorum hayata, neşemle hüznüm bir bir arada
hazırlıyorlar beni,
"bir yerden" geliyorum kendime
biraz soğurken yaz akşamlarım
bahanelerimin tükenmişliğiyle aşık oluyorum kendime.
benli belirsiz bir rüzgar estiriyorum sana ulaşması için
sessizce sokulmasını bekliyorum yanına.
burdayım hala.
çok eskiden kalma bir dost kokusunda bulursun özlemimi
kelimelerin kayıp biliyorum.
onlara ihtiyacım yok.
bazen uzansam tutacakmışım gibi gelen şeylere arkamı dönüyorum.
yeniden başlıyorum.
tam da alışmışken bana...
PsS
