ufak tesadüflerim kapı aralığından sızıp geldiler o gün yanıma. Tuşlara bastığımda fısıldadım kendime bir şeyler belli belirsiz. Duymamazlıktan gelip, kovdum meleklerimi.
o gün biliyordum; Tesadüf, isteklerin yanılsamasıydı, telefonun ucundaki o sesteydi.
Bir şeyler olacaktı ve ben bunu durduramayacaktım. Bir isim bulacaktım, acımı hafifletsin diye.
Nedeni yok, hiç sormadım. Her adımı kusursuz planlanan oyunun içinde başroldüm. Her duyguyu çeken ve yaşatan tenimin direnmediği yerdeydim. Çevremde duvarlar ve aşmaya çalıştığım imkansızlıklar vardı. Karanlıktı bir tarafı. Kendisini öyle gizlemiştiki, içine gömdüklerine kendini de katmıştı, unutmuştu kendini dinlemeyi, çok korkuyordu; kırılmaktan, inanmaktan yeniden...
rüya gibiydi, korktuğum, sevmediğim, gülümsediğim, parladığım herşeyin içindeydim. karar veremedim iyi kötü doğru yanlış ne varsa..
sonrası veya öncesi yoktu, an'ların kraliçesiydim gözlerinde.
kalplerimizde yaralarımızla gözlerimizi kapadık ve yükseldik olabildiğince, her defasında daha yakınlaştı adımlarımız. Kendimize yalanlar söyledik, kilitli kapıların anahtarlarını topladık ve paylaştık.
güneşi arkamıza aldık, gölgelerimizle oynadık, "biz" olamadık, olamazdık. Yine de gülümsedik, kahkahalar attık.
uyandığımda sessiz ve kızgın bir filmin sonuna gelmiştim.. sanki her şeyi o biliyordu ve ben sadece izliyordum uzaktan. inanmak istediğim yanım, anlatmak istediğim kadardı o dünya, aynı nakaratta defalarca dinlediğim ve sıkılmadığım o melodiydi.. bir gün tükenecekti...
PSS
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder