Karman

artık...
kalan ne varsa geride ve sadece "ne istiyorsam" onu yaptırıyorum.

Kategorize edilmiş hayatların içinden çıkıp, sıkışmış düşünceleri hızlıca dışarı akıtabilmenin de bedelleri olacaktır elbette...
Ateşle oynamayı da sever insan güvenli kollara sarılmanın dışında. Dikenler batar ve karanlık çöker, korktuğumuz karanlık değildir artık. Kendimizden korkuyoruzdur.
ikiye bölünürüz. mantığınız ve doğamız savaşır birbiriyle...dışardan durup izleriz şaşkınlıkla, sonra umursamayız onu da, unuturuz geçici ya da yok sayarız. arada fikir alırsınız ya çok güvendiklerinizden, hiç bir işe yaramaz.
çok içmediyseniz hani sızamıyorsanız, belki uyumadan vicdanınız konuşmaya çalışır sizinle  yoksa mutlu rüyalar..

uzun zamandır rüya göremeyen ruhlara sarıldım.
kendini kandırmak nasıl oluyor, izledim yıllarca..

PSS